Vaders, zonen en de gesprekken die niet gevoerd worden
Er zijn relaties waarin je elkaar ziet, maar elkaar toch niet ontmoet. Waar woorden klinken, maar het gesprek uitblijft. Mijn vader overleed 25 jaar geleden, deze zomer. We leefden naast elkaar. Spraken met elkaar. En toch: het wezenlijke werd niet aangeraakt. Wat er echt toe deed, bleef in stilte liggen. Een groot gemis voor beiden.
Voor nu ook een actueel thema met de film Adolescence op Netflix waar een breder licht op de crisis in het hedendaagse vaderschap wordt geworpen.
Niet elke man heeft van zijn vader geleerd hoe je stevig kunt staan in het leven. Hoe je kwetsbaar kunt zijn zonder jezelf te verliezen. Hoe je liefhebt zonder jezelf te vergeten.
Voor veel mannen ontbrak er iets in die eerste band: bevestiging, nabijheid, erkenning. Zoals psychoanalyticus Guy Corneau beschrijft: zonder die vaderlijke bedding groeit een zoon op met een leegte die hij zelf vaak niet begrijpt. En zoals Robert Bly schrijft in Iron John: die leegte kan alleen gevuld worden in contact met andere bewuste mannen — niet door prestaties of door ‘gewoon doorgaan’.
In mijn werk als trainer en geestelijk begeleider ontmoet ik veel mannen. Ze functioneren goed. Ze doen hun best — voor hun gezin, hun werk, hun omgeving. Van buiten is er weinig mis.
Maar onder dat alles ligt vaak iets anders. Een vraag die zachtjes knaagt. Een gevoel van gemis dat moeilijk te benoemen is.
Wie ben ik eigenlijk, als niemand iets van me nodig heeft? Waarom voel ik me zo verantwoordelijk — maar tegelijk zo leeg? En: ben ik wel geworden wie ik écht wil zijn?
Vaak blijkt dat deze vragen terugvoeren naar de eerste man in hun leven: hun vader. Naar wat er wél was — en wat er ontbrak. Naar de dingen die niet zijn uitgesproken. En de vragen die nooit gesteld zijn.
Daarom deel ik hieronder vijf vragen die zonen aan hun vader zouden kunnen stellen. Niet om te beschuldigen. Niet om pijn op te rakelen. Maar om ruimte te maken voor wat al lang gevoeld wordt, maar nog geen woorden kreeg.
1. Waar was je, emotioneel, toen ik je het meest nodig had? Niet je fysieke aanwezigheid, maar jouw hart. Was dat er? Kon je erbij zijn? Of hield iets je tegen?
2. Wat heb jij nooit kunnen zijn, omdat jouw vader dat ook niet kon zijn? Wat is er in jouw leven niet geleerd, niet gezegd, niet doorgegeven?
3. Welke angsten heb je voor mij verborgen gehouden — en waarom? Welke kwetsbaarheid liet je niet zien? En wat had er kunnen ontstaan als je dat wél gedaan had?
4. Op welk moment in je leven heb je iets of iemand verloren — en wat deed dat met jouw man-zijn? Mannen hebben vaak niet geleerd te rouwen, schrijft Manu Keirse. Welke pijn draag jij mee?
5. Wat heb je mij willen leren zonder woorden? Wat zit er in je blik, je zwijgen, je manier van doen — dat jij hoopte dat ik zou begrijpen?
Deze vragen zijn niet makkelijk. Ze vragen moed. Maar ze kunnen iets in beweging zetten. Ze kunnen de deur openen naar een ontmoeting — met de man achter de vader. En met de zoon in jezelf.
Welke vraag zou jij durven stellen? Of misschien: welke zou je durven beantwoorden?
Wandeling voor mannen – vaders & zonen
Zaterdag 24 mei | 9.30 – 13.00 uur | Amerongse Berg, Amerongen.
Verzamelen: Parkeerterrein Veenseweg 28, 3958 ET Amerongen.
Een moment van vertraging, ontmoeting en het goede gesprek — samen met andere mannen.
Kosten: geen
Lunch om 13.00 uur bij Mas Montagne (eigen kosten)
Aanmelden: via de website.
> Neem contact op voor deelname > Naar overzicht trainingen